Psychoterapia stała się obecnie tematem wielu niedomowień i stereotypów. Od przekonania mówiącego o tym, że ten kto korzysta z psychoterapii najpewniej posiada spore problemy psychiczne (lub mniej delikatnie – jest wariatem), po mówiące o tym, że psychoterapia to współczesna fanaberia znudzonych ludzi, inaczej – korzystanie z psychoterapii to jakaś przemijająca moda. Można znaleźć głosy krytyczne mówiące o psychologizacji współczesnego życia, albo nawet patologizacji normalnych przeżyć i doświadczeń. Nie brak też stwierdzeń typu, że psychoterapia to po prostu biznes i naciąganie zagubionych ludzi na nieskuteczne praktyki.
Każde z powyższych stwierdzeń skądś się wzięło, nie należy ich bagatelizować, ale warto upowszechniać mniej potoczną wiedzę dotyczącą oddziaływań psychologicznych, ich zastosowania, wskazań oraz skuteczności.
W szeregu form pomocy psychologicznej, takich jak porada psychologiczna, diagnoza psychologiczna, interwencja kryzysowa, psychoterapia zajmuje sobie właściwe miejsce. Zazwyczaj jest oddziaływaniem bardziej długoterminowym od powyższych. Aby działanie było dopasowane do potrzeb, powinno być poprzedzone diagnozą do psychoterapii. Diagnoza ta treściowo i formalnie różni się od np. diagnozy klinicznej czy objawowej – nie posługujemy się stricte jednostkami i kategoriami klasyfikacji diagnostycznych (ICD-10 czy DSM V), choć są one również ważną informacją, lub raczej hipotezą. Diagnoza do psychoterapii opiera się na założeniach właściwych danemu podejściu. W paradygmacie psychodymanicznym opieralibyśmy się na analizie struktury osobowości, określeniu dominujących typów organizacji osobowości, opisaniu charakterystycznych dla konkretnego człowieka mechanizmów obronnych ego, temu, jak ukształtowało się superego klienta, jakie obiekty były ważne w życiu klienta, jaki jest dominujący styl przywiązania.
Dzięki takiemu portretowi pacjenta/klienta możemy stworzyć, wspólnie z klientem, mapę celów do psychoterapii i przybliżony plan oddziaływań.
Psychoterapia jest szczególnym rodzajem spotkania. Pierwsze parę spotkań ma zazwyczaj charakter konsultacji, których celem jest poznanie się, określenie czy pojawiła się „chemia” czy też nie. Wybór właściwiej dla nas osoby, z którą chcemy pracować nad swoimi wewnętrznymi konfliktami jest znaczący – relacja i więź ma ogromne znaczenie w powodzeniu psychoterapii.
Z podejściu analitycznym treścią spotkania może być wszystko, co angażuje emocje i myśli pacjenta/klienta. Zazwyczaj to, przy czym są obecnie nasze emocje, jest dla nas na „tu i teraz” ważne. Opisywane podejście zakłada brak oczekiwań względem treści, które są poruszane, pozwala na swobodne podążanie za naszymi myślami, skojarzeniami, resztkami snów, wyobrażeniami czy fantazjami. Nasza psychika posiada przeogromne bogactwo przejawów swojego życia – jest w czym wybierać. Z czasem, z tych pozornie chaotycznych treści, wyłania się jakiś rodzaj porządku, związku przyczynowo-skutkowego, pewne schematy obecnego funkcjonowania okazują się mieć podziemne ścieżki i kanały do dawnych doświadczeń czy relacji. Nasze wnętrze, niczym żywe bujne drzewo, jest systemem połączonych ze sobą kanałów, komórek i wytworów zewnętrznych – odkrywanie tego życia i przyglądanie się mu pod mikroskopem psychoanalizy może być wielowymiarowym przeżyciem.
Psychoterapia ma na celu zminimalizowanie naszego cierpienia. Podtrzymanie dobrego stanu psychicznego. Poradzenie sobie z wyizolowanym objawem. Zapobieżenie negatywnych konsekwencjom traumatycznych lub trudnych wydarzeń. W okolicy Zabrza i Gliwic można się zgłosić celem kwalifikacji do psychoterapii do Moniki Wicha-Koniew. Psychoterapeutka pracuje w paradygmacie psychodynamiczny, łączonym z elementami poznawczo-behawioralnymi. Monika Wicha-Koniew przyjmuje w gabinecie w przyjaznej okolicy Gliwic, przy ul. Kościuszki 30/10. Więcej informacji można znaleźć na stronie wichakoniew.pl.
